Konuş maya kalmadı derman ne tahamül üm
Konuşur ağzı sıçıp batır dönüm dönüm dönüm
Kırıp ta tarumar oldu kalp ile hem de gön lüm
Kaşık ile aş sapı ile çıkar dılar kör oldu gözüm
Yaz lar ım kış , yokuş oldu da hep benim düzüm
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta