Ebediyen Sessiz Kalsın Şiiri - Kasım Kob ...

Sadece sözlerin, teselli vermediği bir çağda,
Eylemin neye dönüşeceğini, kestiremediğim bir zamanda,
Paylaşırken bile, anlamsız kalacak bir değerden,
Uzaklaşırken....
*
Aktarılacak öyle erdemler var ki, sanki göstermek ister gibi,
Göstersen de, anlayacak kimse yokmuş gibi,
Niyetlerin bir karşılık bulmadığı, cömertliğin yavan kaldığı,
Öyle bir çabadayım ki....
*
Merhametimi satırlara, umudumu sayfalara, nezaketimi bir deftere,
Sabitlediğim bir alemde, ne değer taşır ki, metinlerim der gibi,
Size de, artık hoşça kalın diyorum,
Metinlerim hoşça kalın..............
*
Kelimelerle iyileştirmenin, yetmediği bir devirde,
Bir el uzatmanın, zor geldiği bir kalabalıkta,
Görülenin, görmezden gelindiği, anlaşılanın unutulduğu
Öyle bir kayıtsızlıktayım ki....
*
İnsanlığın kitaplarda kaldığı, bir dönemde,
Gerçekliğin, ne getireceğini bilemediğim bir akışta,
Yaşanırken bile, dokunulmamış sayacağım bir iyiliğe,
Yabancı kalırken....
*
Dile getirilecek, öyle çok şefkat var ki, sanki dokunmak ister gibi,
Dokunsan da, hissedecek yürek yokmuş gibi,
Tasarlananın bir tesir yaratmadığı, yardımların boşa gittiği,
Öyle bir dönemdeyim ki....
*
Samimiyetimi mürekkebe, desteğimi bir nota, vicdanımı bir kayda,
Mühürlediğim bir düzende, ne etki yaratır ki sözlerim, der gibi,
Size de veda ediyorum,
Sözlerim veda..............
*
Eğer dokunmayacaksa bir ruha,
Eğer değiştirmeyecekse bir anı,
O güzel cümleler, sadece kağıt parçası,
Boş kelimeler, hoşça kalın..............
*
Çünkü iyilik, sadece okunmak için değil,
Yaşanmak için var olan, bir harekettir,
Eğer harekete geçmeyecekse,
O metinler, ebediyen sessiz kalsın..............