Ebedi Direniş Şiiri - Hannibal Lecter

Korku, yürekten doğan karanlıktır.
Karanlığa teslim olan, özünü yitirir.
Er kişi korkmaz;
Korksa da susmaz, susarsa ölür.

Göğün altında doğan her Türk,
Töresiyle yaşar, sözüyle ölür.
Kan, su değildir;
Bir kere akar, sonra destan olur.

Zaman gelir, dağlar dile gelir;
Taşlar bile unutur da, Türk unutmaz.
Kökü göktedir onun
Gölgesi bile yere eğilmez.

Zindan karanlığı, kutlu bir imtihandır;
Işık, karanlığın içinden doğar.
Demir parmaklık değil, korku esir eder,
Korkmayan Türk, zinciri aşar, göğe yürür.

Bir gece, gök delinmişti 3 Mayıs’ta,
Yıldızlar şahitti yiğitlerin yeminine.
“Türk kalacağız!” dediler,
“Türk gibi öleceğiz!” dediler.
O söz hâlâ gök kubbede yankılanır,
Yıldırımlar bile o yankıyla çakar.

Budun susarsa, il düşer.
İl düşerse, gök ağlar.
Ama bir er çıkar,
Bir yürek atar yeniden.
Töre yeniden doğar,
İşte o vakit millet dirilir.

Korku, ruhu çürütür.
Direniş, Tanrı’ya en yakın duruştur.
Er kişi diz çökmez;
Çökerse gök düşer, toprak utanır.

Kut bizimledir.
Tanrı Türk’ü korusun.