E Uyan! Şiiri - Mecit Aktürk

Âh ederim ne gören var ne duyan
Ey kalemim! Yalnız kaldım e uyan!
Tarihe bak, talihime sen de yan
Bir dem bizken mağrur Çınar Ağacı
Parçalara bölünmüşüz ne acı

Muştulara gebe iken yarınlar
Öfke dolu kalp taşıyor karınlar
Bayram eden yine aynı baronlar
Fesatlığa feda ettik amacı
Parçalara bölünmüşüz ne acı

Bir davaya baş koymuşken; hem mertçe
Asırları heba ettik, cömertçe!
Husumeti öğrendikte milletçe
Muhabbeti edemedik baş tacı
Parçalara bölünmüşüz ne acı

Çakallarla çevriliyken yurdumuz
Tefrikaya can suyunda ferdimiz
İflah olmaz, şifa bulmaz derdimiz
Akıl başa, neşe kalbe umacı
Parçalara bölünmüşüz ne acı

Mahir göze meçhul değil bu tuzak
Çare belli, biz çareden çok uzak!
Hasar büyük, hilal mahzûn; hâle bak!
Haçlı hakim kavgamıza aracı
Parçalara bölünmüşüz ne acı

Bu demde us ele mahsus süs, belli
Yarımıza bir yarımız küs, belli
Hasletleri heba ettik; yas belli
Gönlümüzde öfkeyle kin kiracı
Parçalara bölünmüşüz ne acı