Yalnızım duymuyorsun
Bağırıyorum duvarlara çarpıp dönüyor sesim
Çaresizce bir otel odasında
Ağlamışım duymamışlar bile
Soluyorum çiçeklerim rüzgarda ayrılıyor gövdemden
Bir dağın başında
Tek başına açan bir çiçek gibi
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
