Duygular Karmaşık Şiiri - Kasım Kobakçı

Kumaş kaftan giydirdim, şefkatle sana,
Koydum seni bir pencerenin kenarına.
Üzerindeki şapka, sanki hasırdan,
Işığım oldun, hayallere kapı açan.
*
Bu düzen niçin böyle, sorma hiç durma,
Neşe, hüzün hep beraber yürüyor.
Eğilip fısılda, zamanın kulağına,
Hiç kalır mı, ışık karanlıkta?
*
Cevapsız sorular, alır götürür,
İçindeki ses, daima seni bitirir.
Kimisi, umutla gemi yürütür,
Kimi de, kaderde ömür tüketir.
*
Ne kadar yaşasan da, yabancısın,
Konuşsan da, anlatamazsın derdini.
Eşsizsin, benzerin yok senin,
Dünya dolsa da, teksin sen.
*
Her zaman, yeni şekle bürünüyoruz,
Ufka doğru giden, rotasız gemiyiz.
Küçük ışıkla, asırları fethettin,
Yaşam bizimle, hep öyle bilin.
*
Yeşil yüzün parlar, karanlık gecede,
Coşkulu şarkısını söyler ruhumun.
Tek bir beden, olacağız abajurla,
Duygular karmaşık ve de sarmaşık.