Duy 1 Şiiri - Nilüfer Velieceoğlu

Ey bana akmayan çağlayan
Hasretinle kurumuş coğrafyanım
Övünürken kendimle
İsyan sebebim
Yanlış yöne uçan özgürlüğüm
Kayalıklardan uçacak kanatların kırık
İnerim senin için hatta düşerim en tepeden
Ezikken yürek kanatlar ne işe yarar ki
Dalgınım bu günlerde ay mı tutuldu ne
Dilim lal olsa da
Ah
Sözcüklerle anlatmasam seni
Uzaktaki
Sevgili
Gel
Kurban etme sesin geldiği yere
Dokunsan da duyarım
Dokunsam
Kırar kirletirim
Kavururum belki
Ateşli bi o kadar kemikli ellerimle

Yanıp küllenmek de iş değil
Ateşi kor edemedikçe