Bir yüz…
zamanın duvarında asılı.
Gözleri, başka bir mevsimde kalmış.
Boyalar dökülmüş,
ama bakış hâlâ yerinde --
birini değil,
kendini arar gibi.
Tozun içinde
solmuş bir zaman kıvrımı.
Belki bir sabah,
bir çocuk,
ya da hiç doğmamış
bir sabahtan hatıra.
Aynı yerden geçiyorum,
ama her seferinde
başka bir ben.
Resim bana bakıyor,
ya da ben ona --
bile isteye,
unutmak için.
Bir çerçevenin içine sığmaz insan,
ama bazen
bir resimde kalır bütün ömrü.
Renkler gitti,
biçim kaldı.
Biçim gitti,
bakış kaldı.
Bakış gitti,
ben kaldım --
ne biçim,
ne renk,
ne çerçeve.
Bir damla kan
duvardan sızıyor,
resmin alt köşesinden.
Henüz kurumamış.
Henüz benim.
Kayıt Tarihi : 9.11.2025 22:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!