Yine dört duvar arasındayım gördün mü!
Her zamanki gibi kendimle konuşuyorum.
Kağıttan uçaklar yapıyorum;
Belki bu sefer düşmez diye peş peşe.
Hatıralarım üzerime yürüyor kol pençe,
Her tarafım sarılmış kaçmaya çalışıyorum delicesine.
Tam kurtuldum diyorum,bir duvar çıkıyor önüme;
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




melankoli alışıldık olsada acıyı hisseden şaire selam olsun...
çok güzel.duvarlar hep aşılsın inşallah.
kutlarım.
sevgiler.
tuğba tekeli
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta