Eliyle bronz çenesini tutup derin düşünen adam
Üzerine oturduğun taş gibi çoktan durmuş zaman
İnsan eli değmemiş bir dünyada yaşamak ne güzel
Ne zaman ayıp sayılmış adına düşünce denen şey
Sen bir hastane avlusunda düşünmeye devam et
İnsanların sana deli demesinden hiç korkma sakın
Hala düşünebiliyorsan sen yat kalk haline şükür et
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta