Düşünceler Ölmez Şiiri - Sinan Bayram

Sessiz bir akşamın eşiğinde,
zihnimde yürüyen ayak sesleri var.
Her adım, unutulmuş bir sorunun yankısı,
her iz, görünmeyen bir kelimenin ağırlığı.

Bir fikir düşer kalbime,
yağmur damlası gibi ürkek,
ama çarpınca toprağa,
çember çember büyür,
uzar ufka,
sonsuzluğun kıyısına kadar.

Düşüncenin izleri,
ne taşta kaybolur, ne suda silinir,
sadece çoğalır, çoğalır,
kendi yankısında yeniden doğar.

Bir kelime doğar içimde,
önce sessiz bir kıvılcım,
sonra ateş olur,
dumanı göğe yükselir,
ve ben bilirim,
her düşünce göğe bıraktığım
gizli bir duadır.

İzler...
Kimi zaman ince bir çizgi,
bir çocuğun defterine düşen kalem ucu kadar masum.
Kimi zaman derin bir yara,
zamanın bile silemediği.

Her fikir, bir yol açar kendine;
bazen çiçeklerle dolu bir bahçeye,
bazen dikenli bir sessizliğe.
Ama her yol,
insanı kendi aynasına taşır.

Ey fikir izleri,
siz benim en kalıcı hatıram,
siz benim görünmez yol arkadaşlarım.
Yıldızların gökyüzünde bıraktığı
ışık kırıntıları gibi,
siz de zihnimde parıldarsınız,
karanlığımdan bana yol yaparsınız.

Ve ben bilirim:
Bir gün sözlerim unutulsa bile,
bir iz kalır mutlaka.
Bir bakışta, bir dokunuşta,
bir gülüşün ardında,
ya da gece yarısı uyanan bir kalpte.

Çünkü düşünceler ölmez,
sadece yer değiştirir;
bir kalpten diğerine,
bir nefesten sonsuzluğa.

Sinan Bayram