Düşler Sokağı Şiiri - Elbeyi Eyyuboğlu

Soğuk bir kış gecesi…
Ben yine sokaklarda, zihnimde milyonlarca bilmece.
Hayat, ne kadar uzun anlatırsan anlat,
aslında bir ah mesabesi yoğunluğunda hece…!
Duygularım yorgun…
Nabzımın düşüklüğü gönlümün çaresizliğinden.
Zayıf gözlerim uzağa dalıyor bilmeden.
Bir hayal perdesi aralanıyor işte… Sıcacık, sevgiden.
Geldi bereketiyle yağmurdan sonraki toprak kokusu.
Filizlendi yine içimde koklamayı özlediğim mutluluk.
Ve, Sen…
Gülen yüzünde, güneşin turunculuğu!
Zifiri karanlığı aydınlatan mavi yıldızım…
Yanağında yine o iç yakan çukur.
Badem gözlerinin Türk kahvesine çalan İris’i…
Adımların her zamanki gibi emin.
Menziline kilitlenmiş adeta gözlerin…
Aahh, senin bu taviz vermeyen hallerin!
Ardından ayıyor gün, olduğun yerde ilk bahar canlılığı.
Açıyor geçtiğin yerlerde rengarenk çiçekler.
Ağaçlar en güzel meyvalarını sunuyor doyumsuz iştahlara.
Farkettin mi peki beni? Ayaz tarafta!!!
İki büklüm olmuşum, tiril tiril titreyen ruhum donmakta.
Yaklaşıyorsun işte, gözlerimde ateşin.
Uzat hadi elini, boşa çıkmasın hevesim…
Durmadın, bakmadın bile…
Ne bana, ne de BİZ’li yaşanmış geçmişe.
Sancılı bir iç çekiş sardı benliğimi…
Geçtin yanımdan, ardından bahar havası!
Yaladı yüzümü sıcaklığın, gül kokulu merhametin…
Gidiyorsun yine, uzaklar açmış kollarını.
Dönüp bakarsın diye takıldı sana gözlerim!
Kıskanıyorum çaresiz, bastığın toprağı…
Kayboldun, donakaldı bakışlarım…
Çekildi yıldızlar, ne rengarenk çiçekler kaldı geriye!
Ne de meyve sunan ağaçlar.
Bir üşüme sardı zihnimi.
Açıldı zor bela gözlerim!
Hatırımda kaldı geçip gidişin…
Keşke bir tek kelime söyleseydin,
dolsaydı kadife sesinle ciğerim.
Bu seferde olmadı, yarım kaldı düşüm!
Yine bitmeyen çileye rastladı dönüşüm…
Yine sensizliğe uyandı işte sabah…
Yine donduran kış soğuğu! Ruhumun nasibine görülen mübah…