Düştük yollara yine elde mavi kemerli bir valiz
Yol demişken de öyle renkli ışıklı, büyük binalarla kaplı, kalabalık şehirler değil de içimize doğru en içimize
Ruhumuzun bir yerlerinde güzel bir anı bulmak, hep gitmek istediğimiz, hep kalmak istediğimiz bir yer.
Düştük yola, düşler içinde.
Düşüp de kalkmak, kalkıp da kendimizi bulmak ümidiyle
Kayıt kabul masası olmuş yüreğimiz; gelenler, gidenler, düşenler ve yükselenler..
Kimisi karşı tarafa kimisi bu tarafa
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta