Dur gitme Şiiri - Önder Öztürk

İsmimin her harfinde seni anlatan romanlar var ve her ismimin zikrinde yüreğime oturan ağır sancın var. Dur gitme, dayanamam. İhtilaller olur ruhumda, idam sehpasında hayaller Dur gitme her mevsimde sen varsın, her saatte, her adımda… İmanımı yarıda koyupta koygitme.

Satırlarımın boynu bükük hallerine bakma sen, yıkılmışlığımın keşkeleri onlar. Sen bir söz et, ateşe koşan atlılar onlar. Dur gitme, son bir kez kokunu çekeyim, dayanamam. Dur gitme, gideceksen al benide götür fethi bekleyen meçhullere, dayanırım kahretsin.

Çoğu kez vuslatına hasretler yakarak seni bu şehirden çok uğurladım. Şimdi hasretlere vuslatlandırma beni. Bak ciğerim ortalıkta ezeceksen ez ama gitme, kin tutmaz gözlerim. Aşk demişim sana, çamuruna saplandığım yüreksiz aşk.

Şimdi dizlerinin önüne çökmüşüm. Arkamda ıssız coğrafyalar bırakıpta gitme. Daha fazla cümleler kurdurma bana. Sana yakışmıyor git ama gitme. Dayanamam kahretsin, kokar cesedim. Hoşçakal.