Nihal’im Göklerin Risalesi
Gökyüzü pamuk, güneş yaramaz;
Biraz gülümser, biraz dalgasını geçer.
Ben başımı kaldırmışım yukarı —
Sanki Nihal’im, kalbimin en tenha köşesinden
Sesini duyamam; Sır'dır, Söz'ün ötesi.
Kulaklarımı sağır eden, perdenin yırtılış sesi.
Zahirde sükûn var, içimde Kün'ün çığlığı,
Benim cılız ben’im, senin sonsuz Yokluk'unda eriyor.
Tenine dokunamam; Mekân'dan münezzeh'sin, Nur.
Sevdanın İbadeti
Sevgi, insana ne güzel yakışır;
Nihal’imin ruhuna öyle yakıştı ki, ey maşuk,
Yüzün sevgiyle bezendi, yüreğin ışıkla donandı.
Ben sana aşık oldum, sevginin esiri,
“Ben Hazırdım, Ama O…”
Ben bulaşığı yıkamaya da,
Bebek yapacaktık kızımız olacaktı
Altını temizlemeye de razıydım.
Yeter ki o, beni yüreğine yatıraydı.
“AZ YANA KAY, BEN GELDİM NİHAL”
(İçsel Bir Vuslat Kasîdesi)
Bugün, Nihal’sizliğin doğduğu gün.
Takvim suskun…
BİYOLOJİK AŞK: Nihal’im’in Hatırasına Risale
Mukaddime – Koku ve Hatıra
Nihal’im, senin kokunu özlemek,
tenimin iliklerine sinmiş bir duanın
Nihal’im ve Biranın Sessiz Hikmeti
(Seyri Sülük Risalesi)
Benim sevdiğim birayı alması,
kelimelerle söylemediği
Nihal’im’e Sessiz Dua
Nihal’im,
Kalbine istemeden gölge düşürdüysem,
Yüreğinde en ufak bir çizik açtıysam,
Affının kapısında başımı eğiyorum.
“Aşka Uğramamış Bir Ömrün Günlüğünden”
Gözlerinin içiyle konuşmayan birini sevmek istemedim hiç.
Çünkü kelimeler yalan söylüyordu,
Suskunluksa hep doğruyu fısıldıyordu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!