Dünya Gözüme Kaçtı Şiiri - Huban Asena Ö ...

Bir kum tanesiydi belki de
Dünya, gözümün beyazına sığdı.
Acıttı, ağlattı, kırmızıya boyadı bakışlarımı,
Ama çıkaramadım
Göz yaşımda yüzen bir gezegen oldu,
Denizlerini avuçlarıma döktü sessizce.

Sokaklar, göz bebeğimde tersyüz
Işıklar bulanık, insanlar silüet.
Her göz kırpışımda yeniden düşüyor şehir,
Körlüğümün içinde bir medeniyet kuruluyor:
Cam kırıklarından gökdelenler,
Kanayan bir güneş,
Çatlak asfaltta filizlenen çiğdemler…

Bazen avuçlarımda sallarım onu
Islak bir boncuk gibi kaygan, sıcak.
"Çık!" desem de dinlemiyor,
Dilimde tuz, yüreğimde bir sızı…
Dünya gözüme kaçtı,
Artık içimde fırtınalar kopuyor,
Kasırgalarımı yağmurlara saklıyorum.

Geceleri yıldızları sayarken
Göz kapaklarımda bir kumsal belirir.
Kum saatine dönen kirpiklerim,
Zamanı ölçüyor: "Bir tanem kaldı," der…
Kum tanesi büyüdü,
Artık gözümde bir çöl,
Develer geçiyor bakışlarımdan.

Sabah olduğunda aynaya bakıyorum
Gözlerimde Akdeniz mavisi bir hüzün.
"Çıkar artık!" diyorum, ama o inatçı,
Körlüğümün içine kök salmış…
Bir ağaç gibi büyüyor,
Dalları gözlerimden taşıyor,
Yaprakları, düşen gözyaşlarım.

Belki bir gün çıkarırım
Kum tanesini saklayıp kavanoza.
Ama şimdi biliyorum
Dünya, gözümde büyüdükçe
Ben küçülüyorum…
Bir çocuk cesaretiyle,
Bir karınca sabrıyla,
Ve bir devrin yorgunluğuyla.