Dünya Fânî İdi Şiiri - Züleyha Aktaş

Dünya Fani İdi

Nice sultan geldi geçti bu cihân,
Tâcı tahtı kaldı toprakta nihân.
Heves ile kurduk bin türlü binân,
Lakin hepsi gitti, dünya fânî idi.

Bir gülistân sandık çorak yâdiği,
Her tebessüm altında bin feryâdı.
Sûrî ziynette gizli hicrân bâdı,
Sevda da solardı, dünya fânî idi.

Bir zerre aşkla tutuşur gönüller,
Zühd ile geçerdi nice seneler.
Secdede ağlardı yitik emeller,
Ömür bir misâldi, dünya fânî idi.

Mezarda sustular nice efkârlar,
Sâlih de gitti, zâlimle inkârlar.
Ne mal yâr oldu, ne şöhret, ne var,
Hüküm Hakk'a kaldı, dünya fânî idi.

Nâm ile anılmaz oldu zengini,
Vuslat da koynunda yaktı kendini.
Ne câh, ne servet doyurdu cânı,
Aç gözle dolmazdı, dünya fânî idi.

Gönül sızlar idi her gafletteyken,
Ruh kan ağlar idi zulmetteyken.
Her an bir sır vardı hikmetteyken,
Aklın da ermezdi, dünya fânî idi.

Ey nâdân, geç kalma bir sabah vakti,
Secdeye var kalbin, terk eyle dertti.
Hak yolun nûruna dön ki felâh bitti,
Zevâl çok yakındı, dünya fânî idi.

Bir nefeslik ömrün içinde saklı,
Nice hakîkatler sözde bıraklı.
“Her canlı ölümü tadacaktır”* laklı,*
Rahmetle çağrıldı, dünya fânî idi.