Gecenin karanlığı çökdüğünde âleme,
El eleydi yıldızlar iniyordu dağlara.
Sessizlikte sözcükler ses verirken kaleme,
Bir kartalın sırtında konuyordu dağlara.
Ay doğdu hüzünlerim gülümsedi yüzüme
Loş ışıkta hayaller fer olmuştu gözüme
Cebeci köprüsünün üstü
Karınca yuvasına benziyor,
Hamallar, körler, topallar,
Oturmuş nasibini bekliyor.
Cebeci köprüsü yüksek
Devamını Oku
Karınca yuvasına benziyor,
Hamallar, körler, topallar,
Oturmuş nasibini bekliyor.
Cebeci köprüsü yüksek
