Bir iki tutam göz yaşı akacak gibi sanki
Eller yumruk, betonda parçalamak gerek
Acı bir nefes çekiyorsun, içini kavurup geçiyor
Meğer ne kadar değerliymiş
Gözümün seni gördüğü zamanlar
Şimdi sonsuz kadar uzak
Dün kadar imkansız olmuşuz
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta