Duman Altında Yüreğim Şiiri - Özgür Mutlu

Gecenin koynunda, kadehler arkadaş,
Dertler birikir, içimde yavaş yavaş.
Unutmak isterim, o ağır yükleri,
Bir duman bulutu sarsın her yeri.

Her yudumda bir an uzaklaşırım,
Gerçekliğin acımasız yüzünden kaçarım.
Anılar birer birer dans ederken zihnimde,
Teselli ararım o boş kadehimde.

Yüreğim bir gemi, fırtınalara yakalanmış,
Dalgalar döver durur, umutları çalınmış.
İçki bir liman gibi görünür uzaktan,
Oysa bilir ki ruhum, sahte bir tuzaktan.

Dertler bir ur gibi sarılmış canıma,
Gözyaşları karışır içtiğim şaraba.
Her yudumda biraz daha kaybolurum,
Kendimi unuturum, acıları durdururum.

Ama bilirim ki bu geçici bir kaçış,
Sabah olduğunda dertler yine baş baş.
Yine de bu gece, bir nebze olsun dindirmek için,
Yüreğim kan ağlasa da, içmeye devam ederim içimden.