Dudakların Şiiri - Ümit Kalender

Kolaylıklar sahiline açılan
Bir demir kapının önünden dönüyorum
İşte zorluklar kapısı
Ve buna da sırtımı dönüyorum
Aradığım kapı
Özlediğimin kapısı
Özlem kapısı
Sadece benim ismimle açılan kapı
Ve girdim içeri
Çırılçıplak bir çocuk gibi
Emekleyen çocuk gibi
Elbiselerimi dik bana
Konuşmayı öğret bana
Öpüşmeyi de...
Çocukça girdim kapıdan
Çünkü anların dünyasında
Ayıplar yoktur...
Bütün kalıplar boldur
Yapılanlar hep güzeldir pembedir
Şehirler arası yol gibidir
Huzursuzca sonsuzca yapacakların
Ve aklıma düşüyor uyaktan dolayı bacakların
Uzun yolculuğun ardından kavuştukların gibi
Kavuşacağım sana
Ne olur bu hasret uzun yolun yarınsında
Uzunca bana dudaklarınla uğra