Dudak Kirlenmez Şiiri - Kasım Kobakçı

Kör inancım, yol gösterir gönlüme,
Fısıltıların yankılanır sessizliğimde.
O aklımdan çıkışın, var ya...
İşte o zaman, kasırgalar kopar içimde.
*
Zincirler vurdum artık vicdanıma,
Kul köle olurdum sana, tövbe tanrıma.
Bu sevdanın sonu, çıksa da çıkmaza,
Kavuşur mu bu ruh, senden ayrılmayınca.
*
Zil çalınca, çirkin yüzüne,
Dudağım ıslanır, gözüm ıslanır.
Diyemedin,
Kötülüğünü, kötülüğünü, kötülüğünü.
*
Güneşin doğuşu, güneşin batışı,
Zenginler yiyip bitirirken fakirleri,
Adaletini, adaletini, adaletini,
Kıç öpmekten dudak kirlenmez.