Yazdım bunca yıl güzelim gözlerine
Sevdim seni hem de uğruna ölürcesine
Söyletmedim, titredim aşkımın üzerine
Sen ise terk edip gittin hepsinin tersine
Gözlerin gözlerin diyerek öleceğim
Dedem Korkut sazıynan,
Mevlana’nın sözüynen,
Gökte al bayragımnan,
Gelmişem gadim dosta.
Yazmağınan bitmez ki,
Oğuz Kağan soyundan,
Kutlu devlet boyundan,
Asya'nın bozkırından,
Selam alıp gelmişem.
Kök Tengri duasıyla,
Sanki aşkın artık büyük bir yalan
Sadece bir anı geride kalan
Bunu ancak yapar soysuz bir yılan
Beni benden alıp benliği çalan
Sendin Gökgözlüm şu kalbime dalan
Kırk beşi gördüm bu kut aldığım gün,
Yıllar alsa da demini çay gibi,
Okunu fırlatmaya hazırım dün
Hala o ilk zamanlarda yay gibi
Gönül verip de her zaman Turan’a
Aklım nerede kaldı hiç bilememek
Oysa saçının telini incitmemek
Serap gibi bile olsa görememek
Senden gidememek sana gelememek
Bütün dünya sırtımda mı ki benim
Tüm yüküdür üstüme biner gider
Artık yarasız kalmamış ki yerim
Nefesi aldığım bu ciğer gider
Ayrılık sözü de uzak değilmiş
Dönüyor hep yazım kışıma
Ne olur yaramı kaşıma
Seni beklemekten yorulup
Tuz ektin yediğim aşıma
Talihim baştan zaten kara
Bundan gayrı canan girme düşüme
Bilmeden korktum gizliden gizliye
Bundan gayrı canan girme düşüme
Ve bir fırtına kopuyor içimde
Benim gecelerim kapkaranlıktır
Aşk insanı sevme duygusu idi,
Yaralayıp bu görünmeyen kalbi,
Yalnız bırakıp burada garibi,
Gitme, gözlerine hayranım senin.
Daha yaşanmamış çokça günümüz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!