Seni çok ama çok özlüyorum
Her gece yolunu gözlüyorum
Yokluğuna dayanamıyorum
Mavi girdi gireli dünyama
Hemen gözleri gelir rüyama
Yüreğe bu boran vurmadan,
Çıkmadan ben kara zindandan,
Artık itilip savrulmadan,
Gel ve öpeyim yanağından.
Çıkıp karşıma o anda sen,
Gün gelir ve o sahne aralanır,
Tabi ki oyun sonlanacaktır.
Nasıl bir başı varsa bu oyunun,
Son sahnesi de olacaktır.
Yarım kalan bir aşkı anlatır,
Zengin kız fakir oğlan vardır.
Bitmek zorunda anlamındaymış
Karanfilin kırçıllı olan rengi
Zaten en başından belliymiş
Değildik ki birbirimizin dengi
Şahsiyet ve karakter yokmuş
Saatler neden doğruyu gösterir,
Biten aşkların acısı çekilir,
Oysa canan sevildiğini bilir,
Ve zamanın bitmemesi izlenir.
Göğsümde ağrı ile geçer ömrüm,
Söz uçar yazı kalır,
Yiğit ölür meydan kalır,
Âlimlerin lafı kalır,
Ahirete mizan kalır.
Üçten çıkar yine üçü,
Yazıp da çıkarsam hep şaheser,
Elinde olsa tüm kitap eğer,
Kalmadı gözümde sevgiye fer,
Ne kıymeti var ne de bir değer.
Oysaki öğrenmiştim seni ben,
Ancak bu kadar yalandan sonra bitmiyor yaşam,
Namı kalsa da yiğit ölür geriye can kalmaz.
Yolda perişan olan yolcu hiç beni bulamaz,
Virane, yıkık bir duvardan geriye han kalmaz.
Her yer soğuk gözler nemli
Hep kıyamet hem ne denli
Sen ki benim için çok önemli
Kar yağmakta lapa lapa
Kış kapıda gözüm yolda
Hasretin kurutur gönül bağımı
Dalından düşürüp son yaprağımı
Derdimi bilmez artık karanlıklar
Sensiz çürüttüm bu gençlik çağımı
Aslında yılana gidip değmiştim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!