Bir içim su gibi, ömür dediğin.
Üstüne bir günü, koymadan gider.
Bu kadardır, yaşayıp da gördüğün.
Günleri, ayları, saymadan gider.
Çıkarma kendine, bir gurur payı.
Yaşar mı sanırsın, gönül sevdayı.
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Türkü güzelliğinde bir eser okudum kutluyorum
Mevtayı saran kara toprağın yorulması diye bir şey söz konusu olmaz elbette. Şair bu mısrayı da kafiyenin hatırı kırılmasın diye buraya iliştirivermiş olmalı? Bir kafiye uğruna ne safiyeler bir lafız uğruna ne manalar kurban ediliyor Allah'ım.
Şiir aslında akıcı olmuş.Lakin yukarıda da dediğim gibi kafiyeler uyumlu olsun diye manaya pek dikkat edilmemiş. Hepsini tek, tek saymak istemiyorum zira ehl-i dikkat şairler bunları fark edeceklerdir.
Şaire yeni şiirlerinin içine biraz daha mana ve şuur enjekte etmesini salık verir hayırlı çalışmalar dilerim.
tebrikler kutlarım
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta