Dostum!
Biz ki, o acı esen rüzgârlarla boğuştuk,
Kükreyen sularla çağladık,
Titreyen yapraklara tutunduk,
Ve yaşamaya vurgunduk,
Olanca arzumuzla yaşamı kucakladık,
Üşüyen güleydi nağmelerimiz,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan