Dost dediğin yarendir, hep seninle yürüyen,
Sırtındaki urbadır soğukta üşütmeyen.
Sırdaştır dinler seni, sabırla anlayışla,
Ses olur yüreğine, hep ruhunu besleyen.
Dostluk güneşi vursun tüm güzel yüreklere,
Kelebekler dans edip konsunlar çiçeklere.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
