Kalemim yine boynu bükük yine çaresiz,
Yüreğimden süzülecek itiraflar bekliyor.
Oysa ki uykusuz, kırık ve herkes içinde kimsesiz,
Dost dost diye dilenen bir dost ölüyor.
Dışarıda in cin top oynarken,
Yorgun yüreğimde gün doğuyor.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Amatörce bir şiir
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta