Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Güzel bir şiir...Özgün dilinizi oluşturursanız, eminim daha da iyilerini yazacaksınız...
çok güzel şiir sevdim tarzı tebrikler...
med-cezir yaşamın sahnesinde tüketilen bir ömür geriye baktığında. ve pişmanlık belkide, koskoca bir hiç yada bir arpa boyu yol misali yaşam.
yüreğinize sağlık
Girişi bir yere oturtamasam da,değişik diyeceğim en azından..
Selam.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta