Donuyorum Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

Gül yüzlüm neredesin, hangi bilinmeyen desin?
Al beni de yanına
Sar sarmala ısıt sana.
Yokluğun zemheri ayazları
Gel çözdür yüreğimdeki buzları...
Terk etme gecenin yalnızlığına beni.
Yokluğun buz gibi soğuk
Üşüyorum,
Hadi sar sarmala koynunda ısıt emi…
Donuyorum!
Çok karakışlar gördüm, ayazlar yedim
Yokluğunda, coşkun ırmaklar gibi çağladım
Zemheride, cehennem sıcaklarında yandım
Ağustosta, zemheri ayazında kaldım
İşte o zaman,
Sensizliği çok daha iyi anladım.
Yokluğun anlatılmaz, yaşanılması da imkânsız…
Al beni canına,
Karakışlara, ayazlara bırakma…
Sar beni,
Gözyaşım dönmesin ırmaklara…
Tut ellerimi
Yokluğun buz gibi soğuk
Sar sarmala sol yanına sakla beni…