Dönün Aynaya Bakın Şiiri - Fahri Bulut

DÖNÜN AYNAYA BAKIN
Bir çay bile olmadan, kendin umman sananlar,
ABD ampulünde, fitil olup yananlar.
Yeminli yalanlarla, fırıl fırıl dönenler,
Bu kadar pişkin olman, dönün aynaya bakın.

Korkunuz tüm aynalar, mutlak utanır sizden,
Belki de ürkersiniz, siz de o arsız yüzden.
Adam olan dönemez, verdiği namus sözden,
Bu kadar düşkün olman, yunun aynaya bakın.

İnsanı sözü bağlar, hayvanları da yular,
Ölümü düşününüz, fani yaratık kullar!
Sizleri de mezarda, börtü böcekler yalar,
Bu kadar şişkin olman, tanın aynaya bakın.

Ulusça biz sizlerden, artı utanır olduk,
Patlamaya hep hazır, gayrı volkan-ız dolduk.
Sizleri uyarmaktan, bıktık ve utanç duyduk,
Bu kadar keskin olman, sanın aynaya bakın.

Hani bizler kardeştik, hem de tek Tanrı kulu,
Kardeşliğin bu mudur, söyleyin erkan, yolu?
Sağcı hep solcu suçlar, içi nefret, kin dolu,
Bu kadar kuskun olman, anın aynaya bakın.

Her gün genç genç şehitler, vicdanı kara ağlar,
Feryatlara dayanmaz, ana olsaydı dağlar.
Terör sizlerle bitmez, bunu görecek sağlar,
Bu kadar teskin olman, yanın aynaya bakın.

Rızazade, cellatlar sevinin kına yakın.
Zalimlerin zulmünün, bitmesi günden yakın.
Bu ulus uyanacak, ‘güneşin zaptı yakın',
Bu kadar şaşkın olman, donun aynaya bakın.
08 ARALIK 2009
FAHRİ BULUT RIZAZADE