Ayrıcalıklı bir gün… Bayram... Hem de kutsal…
Kendimi okuyorum bu gün… Hem de kendi kendime hesaplaşıyorum…
PİŞMAN ETTİM KENDİMİ KENDİME,
PİŞMAN ETTİLER BENİ BANA…
DUVARLAR BENİ YİYOR… YALNIZLIKTA…
Mutluluğun bütün kapı kolları elimde kaldı…
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Sahi; bir kalem kaç kişilik yazabilir ki? Soru ünlemi şaire yakışmaz deseler de, yazan kalem mecbur etti demek aklar mı insanı?
kutlarım kaleminize sağlık
namık cem
İğde kokulu harika bir deneme çalışması.
Kaleminize sağlık efendim,tam puanımla
Saygıyla/ Ayşe
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta