Girdikce girdaplara döndükçe kaderin acımasız çarkında
Bir mum ışığı idi belkide aradığım aydınlık karanlıklarda
Yolum meçhul beden hasta yürek yorgun son çırpınışlarda
Kim bilir beklide bir gün aydınlığı yakalayacağım bir avuç toprağın bağrında
Gülümserim daima acıyan yanımı kimseler bilmez bildirmem
Yıkarım yakarım cihanı sevdiklerim için kimseye duyurmam
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
