Sen ey kendini bir şey zanneden, dön de bir bak şu evrenin çarkına,
Sen kendini tanımaktan aciz, söyle nasıl varacaksın farkına,
Hayatı hep bu gün mü sanırsın, neden hiç dönüp bakmazsın arkana,
Yaşanan ömrün bir gün bitecek, yoksa sen bitmeyecek mi sanmıştın,
Dört kişinin omuzunda seni, götürürler ölmüşlerin parkına.
Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Devamını Oku
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta