Dolu Dolu Bağlı Dilim

Yükseklerde gezerdim, ütopikti belki hayallerim.
Pamuk pamuk bulutlardan saraylarım vardı benim.
Rüya âlemim, kâbusların ablukasına girdiğinde
Sert oldu düşüşüm; kanadı kırık kaldı düşlerim.
Ukdelerle dolu içim; dolularla hasarlı, viran şehirlerim.

Verimli topraklarım, batmayan güneşlerim,
Ucu bucağı görünmez bağlarım vardı benim.
Lanetli haramilerin talanına uğradığım o gün,
Kıraç kaldı topraklarım; dondu, karardı göklerim.
Bozuldu bağlarım, yaprak döktü ümitlerim.

Güftesi huzur türkülerim, töze bestelenecek sözlerim,
Saf, naif ezgilerim; bizi gönendirecek şiirlerim vardı benim.
Hiç sevmedim tam olmayanı ve günleri eksik o uğursuz ayı.
Peşi sıra bahar gelse de, hâlâ acının dilinde ağıt söyler dilim.
Kayıp şarkılarımız, parçalanmış düşlerim, yüreğim dilim dilim.

Ufuklarda yankılanan, dolu dolu özlemim, dilime en yakışan ezgim:
Sen gökyüzümdün; görünmeliydin… Bağlarımız kopmaz olmalıydı bizim.