Boynunda dolanıyor gün. Orada ölüm
yorumdur hayata. Ağızdaki son kelimenin
öbür yanı; rozetinden vurulan çocuk
hep avuçta tutulan bir köz parçası...
Orkidesi kırık, duyguları yara içinde.
Gökyüzünü çizip durmuştur dalgınlığı
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Tebriklerimi sunuyorum...
Hep güzelsin kalem...
Devamlı olur, dilerim.
Saygımla.
Çok şey anlatmaya çalışmış ama şiir diliyle değil. Bir de, ne dediği pek anlaşılmıyor. Anlayanları candan tebrik ederim.
Hayırlı çalışmalar.
'kucaklaşırken ne kadar sivriyiz birbirimize
bir suçuz kocaman öpüşürken
dokunulmaz yarayız kendimize.
artık, dünyayı insana gömecekler. '
Çok etkileyici bir anlatım.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta