Doğmayan Çocuk Şiiri - Aslı Kaprol

Gözdün önce
Bir bakışla atıldı yüreğime tohumun
Kıvrak, esrarlı
ama
Bir o kadar da masum.
Sonra ses oldun
Yüreğin bir ucunda
Öyle hızlıydı ki yarışın
İdmansız gönlümün ipini göğüslerken
Sevinçle alkışladım.
Birden gövde oldun
sarıldın.
Çıplaklıktan değildi savunmasızlığım
Kucaklarken ben ümitlerini
Sen hayalleri kuşandın.
Gizil imkanlarınla tanıştıkça
Ruhun da oluşmaya başladı.
Aşk diyorlardı buralarda ona
Biraz hüzün
Biraz neşe
Her sevişte
Sen doğmayı bekledin
Ben ruhuna dokunmayı
Doğum sancıları mı?
Hep ben
Hep ben
Ya sen?