Doğanın Dengesi Şiiri - Ahmet Sırma

İçim burulur sıkıntılar basar
Ufkun serin esen sabah melteminde
Her yer sessiz güneş bile sakin doğar
Düşüncelerim bile bir başka olur
O kızıl renkteki ufkun görüntüsünde
Zaman geçtikçe herkez bir telaş içinde
Kuşlar bile susar söylemezler sarkılarını
Niye bu hırs niye bu telaş
Yalnız kalmak ister gönlüm
Bu şehrin amansız mücadelesinde
Bu karmasada bile yüzünü gösteren günese
Sıkışmış parke taşlarının içinden
Çiçek açar renga renk bitkiler
Doğayı ne kadar körlesekte
Muhakkak galip gelir bir gün
Örter bu şehrin beton kirliliğini
Kurar doğa tekrar güzel olan
Kendi doğal dengesini