Doğan Türkdoğan Şiirleri - Şair Doğan Tü ...

Yetiş Şahı Merdan yetiş Dedik imdada gelmedin Bunca haykırış inleyiş Öldük imdada gelmedin Çeker dedik zülfikarı Dindirir bu ahu zarı Söndürür bu ateş narı Yandık imdada gelmedin Şu zalim oğlu zalime Boyun büküp durduk gene Kerbelada Hüseyine Döndük imdada gelmedin Zalim kapına dayandı Her yer al kana boyandı Cümle mahlukat uyandı Duydun imdada gelmedin Uymadız ehlibeytine Hançer vurduz hepisine Bin yılda ağlasaz gene Alim imdada gelirmi Ozan Doğan Can Baba

Her nere gittimse bir Aklı ziyan Çıkıpta yoluma durdu ha durdu Hakka hakikate eyleyip isyan Bayrağını yere vurdu ha vurdu Elekten eleğe süzerek sözüm Sabır fırınında pişirdim özüm Zahiri, batını görür can gözüm Aklı sıra perde gerdi ha gerdi Hakkın kelamıdır gönülden gelen Nişanın gösterir manayı bilen Kin ile kibirle varmıdır gülen Şahım nicesini yordu ha yordu Bunca cefru, cefa yolun hatrından Boyun büküklüğüm ondandır, ondan Yoksa nice densiz sürüp meydandan Defterin kapatıp dürdüm ha dürdüm Ozan Doğan Canım bu yolun piri Ayırır murdarı pak eder kiri Sen hizmetin eyle çekilme geri Bu yolun sahibi görür ha görür Ozan Doğan Can Baba

Sana dostları gönderdik Himmet et dur Hasan Baba Yol gösterdik menzil verdik Himmet et dur Hasan Baba Sevdelıdır gönülleri Dostu çağırır diilleri Sana ayandır halleri Himmet et dur Hasan Baba Daim açıktır kapısı Yol, yordam görmüş hepisi Dergaha yetsin lokması Himmet et dur Hasan Baba Gelmişler senin yanına Sığınmışlar kanadına Cümlemizin imdadına Himmet et dur Hasan Baba Nasıl etti kime küstü Can Baba göçürdü dostu Eşiğine sermiş postu Himmet et dur Hasan Baba Ozan Doğan Can Baba

Can uçtu gitti bedenden Haberim yok benim benden Hemde gelenden gidenden Bir kurumuş dala döndüm Anlamam duymam sesini Boşa yorma nefesini Aldım dünya hevesini Gerçektim hayale döndüm Çürüdü cümle bedenim Toprağa karıştı tenim Varıp Hakka yetti canım Ondan geldim ona döndüm Döküldüm bostana bağa Döndüm çiçeğe, yağrağa Süs oldum yamaca,dağa Lale,sümbül, güle döndüm Bir arı kondu çiçeğe Çekip götürdü peteğe Akıl ermez bir gerçeğe Bir lezzete bala döndüm Yerler arının balından Lezzet alırlar tadından Kan dediler damarından Bir ömürlük yola döndüm Yandım vucudunda nara Döndüm sinire,damara Doğan Baba bu diyara Gittim,geri bile döndüm Ozan Doğan CanBaba

Bir gerçeğin kapısına Varanlara bayram imiş Hak yaratmış bin bir nimet Görenlere bayram imiş Bir şaşkına yol göstermek Bir fakire yardım etmek Bir hastaya halin sormak Hastalara bayram imiş El uzatsa cümle canlar Arif olan beni anlar Dursa akan bunca kanlar İnsanlığa bayram imiş Bir kuş özğürce uçarken Yağmur toprağa düşerken Sevda yürekten taşarken Sevenlere bayram imiş Can Baba bağlı turaba Bir güzel erse murada Tüm aile bir sofrada Yiyenlere bayram imiş Ozan Doğan Can Baba

Cenneti alanın düşün kuranlar Irmak,ırmak akan bal bekler durur Kevser şarabını içip gözeden Böyle bir mestane hal bekler durur On dört yaşlarında körpe huriler Dalında açılmış gonca gibiler Atlastan döşekler serin gölgeler Kendine hizmetçi kul bekler durur Bir değil, beş değil otuza kadar Üstünde ipekten ince şallar var Tepsiler içinde hurmalar,narlar Böyle bir saltanat yer bekler durur Kadınlarda yaşıt dilberler olur Kim, kimi sevmişse orada bulur Herkes muradına erer şad olur Her işi görecek el bekler durur Dayalı döşeli saraylar, evler Gencecik uşaklar hizmet ederler Kurulmuş sofralar gelir,giderler Böyle mekanlarda kal bekler durur Bu mekanı kuran ol bari Hüda Birazda saltanat sürdürsün burda Kalmasın insanlar sıkıntı, darda Çünkü tutunacak dal bekler durur Yaradan yaratmış burda cenneti İçinde var etmiş bin bir nimeti Amma insanoğlu bilmez kıymeti Hemi diken eker gül bekler durur Ali evladına ettiler cefa Kurdular saltanat sürdüler sefa Mümini meyledip öbür tarafa Kendisi bu yanda bol bekler durur Budur zahitlerin aşkı sevdası Hoş vakit eylemek gayret, çabası Kalmayınca bu dünyada hevesi Doğan başka mekan, yol bekler durur. Ozan Doğan Can Baba

Horosandan Elmalıya Gelen erdir Abdal Musa ޞahı Merdanın yolunu Güden erdir Abdal Musa Gaybiye okunu veren Uçan suya yol gösteren Etrafında bunca eren Dolan erdir Abdal Musa Gedlenlere makbulu hac Nice gönüllere ilaç Erenlerin başına taç Olan erdir Abdal Musa Hem aşık hemi Abdaldır Bilinmez bu nasıl haldır Kırklar meclisinde güldür Açan erdir Abdal Musa Doğan Baba geldim gördüm Meydana postumu serdim Saz çaldım semah dönderdim Dönenlerde Abdal Musa Ozan Doğan Can Baba

Kaç gündür uykusuzum Gözümden uyku akar Bu nasıl hastahane Sağ giren ölü çıkar Tabib yakma canımı Bilmedin dermanımı Bir acayip karanlık Dolandı dört yanımı Günmü gördü fukara Bahtı karadan kara El açıp çağırdığın Koymasın seni dara Elim, kolum bağlandı Baş ucumda felekler Kapıda yavrularım Benden bir haber bekler Aldı canı elimden Nedem yalan dünyayı Her kese Mart zor gelir Bizede Kasım ayı 30.11.2006 annem Hakka yürüdü Ozan Doğan Can Baba

Bağırtıyla, çağırtıyla Canımızdan bıktırdınız Hak diyen bunca canları Ateşlere yaktırdınız Bıktırdınız bu avazdan Bu sevdadan bu duazdan El, etek çekip niyazdan Yolunuzu büktürdünüz Biliriz ki Allah birdir Hem Rahmandır hem Rahimdir Hakkın yolu gizli sırdır Meydanlara döktürdünüz Gönül ile gitmek gerek Gelin demeye ne gerek Yanlış olduğun bilerek Gösterişe yön verdiniz Gönül Hakka mekan iken Şah damardan yakın iken Bu kuranda hüküm iken Can Babayı hor gördünüz Ozan Doğan Can Baba

Tabiat ananın aşkı,sevdası Açılmış bahçede bağda çiçekler Sümbülü, nergizi, gülü, lalesi Açılmış bahçede bağda çiçekler Murat istiyenin elinde durur Hakka yürüyenin önünde yürür Sevdayı,sevgiyi,aşkı bildirir Açılmış bahçede bağda çiçekler Mezar taşlarının süsü,miracı Nice yaraların derdin ilacı Gelinlik kızların başının tacı Açılmış bahçede,bağda çiçekler Küskünleri barıştırı çiçekler Sevenleri birleştirir çiçekler Yaradanı çağrıştırır çiçekler Açılmış bahçede, bağda çiçekler Ozan Doğan Can Baba