Kül Şiiri - Orhan Demirtaş

ben seni hiç bilmediğin bir yerde seviyorum

ben seni hiç bilmediğin bir yerde özlüyorum

ben seni hiç bilmediğin bir yerde bekliyorum

ben seni hiç bilmediğin bir yerde arıyorum

ben seni hiç bilmediğin bir yerde yanıyorum

ben seni hiç bilmediğin bir yerde ölüyorum

ben sana tüm bunları hiç bilmediğin bir hasretten
yazıyorum

ben sana tüm bunları hiç bilmediğin bir yalnızlıktan
anlatıyorum

ben sana tüm bunları hiç bilmediğin bir suskunluktan
söylüyorum

ben senin hiç bilmediğin bir yerde
ölüyorum

ben senin hiç bilmediğin bir yerinde
ölüyorum

her gece yarısı kan-ter içinde,
...................korkarak, titreyerek,
üstelik sana sarılma arzusuyla uyanıyorum,

yoruldum artık

yoruldum üstü açık yatmaktan

....hayal meyal ismine başımı yaslamaktan

...............yalnız uyanmaktan yoruldum

yoruldum her gece yedi milyar insan soyunu silerek
.....................bire indirmekten

yoruldum,
yoruldum hasretinle yanıp, kül gibi savrulmaktan

Yorudum, hiç halim yok sevgilim,

senin yüzünden

.......anla işte sırf bu yüzden

gecenin bir yarısı sen diye ölüyorum susuzluktan

hani diyorum ömrümce bir gece,
.................ama bir gece
..belki de bir kereliğine,
baş ucumda yakınım olsan
..........ya da az öte-m olsan
ya da rahatlığının gölgelerine sığındığım
..şimdi-m,
.......az önce-m,
..............biraz sonram olsan

hani diyorum bir gece yarısı yine ansızın uyansam

hani diyorum, hani,
.....sende baş ucumda duran bi bardak su olsan

Orhan DEMİRTAŞ