Diyor ki şair
“sözler yetmiyor ki kalemim tercüman olsun oysa seni anlatmak için ne arifler eskittim”
Belli sevmiş
Çok sevmiş
Devam ediyor sonra
Çünkü diyor
“güzelliğinden tek zerre değse ölüme
yaşayan kalmaz ölürmüş ölüm dahi”
Duyuyormusun azizim
Acıyla harmanlanmış ölüm çığlıklarını
Ne yaşamıştır fukara
kim bilir
Nasıl ölümcül bir güzelliğe rast gelmiştir
Kim bilir
Azizim mümkün müdür böyle bir güzellik
Kim ne bilir
Hem görüyormusun cümle ölümleri
Hem rivayet edilir
Azrail en son kendi ruhunu alack imiş
Acaba varda böyle bir güzellik
Değdi mi ölüme
Değdiyse ölümde bir güzellik var azizim
Giden gelmiyor zaten
Geride bıraktıkları bi ben kaldım
Bide içimde sen
Bak yanlızlık koyduğundan değil ha
Cesetleri benimle yürüyo nasıl olsa
Sabahları ve akşamları
Ama
Ölümün nesi güzel be azizim
Hallaç anca zırvalasın
Ona şair diyende kabahat
Ben anlatsamda anlamayacaklardı azizim
Her ayrılık bir vuslattır esasında sevmesini bilene
Muhammed Hallaç
Kayıt Tarihi : 19.7.2017 08:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!