Diyeceğim Şu ki Şiiri - Salim Diyap

Güvende değil bu şehir,
korku baskın;
geceler ıslak,
duvarlar tetikte.
Korku sisleri birikiyor çatılarda,
yürekleri korku kemiriyor içten içe.
Kaygı tutmuş yürekleri,
alıp başını gitmiş âşıkları.
Paranın değerini soruyor herkes,
yabancı insan insana.

Elleri arkadan bağlı bu şehrin,
bildiğin gibi değil.
Sustuğu yerde kanıyor.
İnsanları dalgın ve ölüme dizilmiş gibi
geçiyor önümden sıra sıra.
Bakan yok ağaca, kuşa;
yürüyor herkes acısını bastıra bastıra.
Devasa pazarları
bir “seni seviyorum” etmiyor.
Yalanın bini beş para.

Esir alınmış bu şehir.
Sevgi, gidemiyor paranın gidebildiği yere.
Limon gibi sıkılmış insanlar görüyorum çöplüklerde.
Mezarlıklar ağzına kadar dolu.
Televizyonlarda zombiler konuşuyor ha bire,
radyolar hışırtılı.
Öğretmenler kara tahta önünde kaygılı.
Çocukların dişleyemediği et, ihraç malı.

Sevgilim, diyeceğim şu ki:
Bu şehir baştan aşağı eşitsizlik illetinden muzdariptir
ve insan diye tanımlanan sesli aletlerin insafına terk edilmiştir.