Diye Şiiri - Kasım Kobakçı

Verdim aklımı, bir sırrı çözmeye,
Gönül dergahına ereyim diye,
                gireyim diye.
Serdim toprağa, bütüm bildiğimi,
Varlığın özüne gireyim diye,
                göreyim diye.
*
Sürdüm atımı, nefsin ovasında,
Gördüm ansızın, hileleri fena,
Ördüm ilmekle, bu ağı sabırla,
Benliğim içimde çürüsün diye,
                çözülsün diye.
*
Aldım hissemi, irfan mektebinden,
Bandım eritip, aşkın potasından,
Çaldım kaşıkla, bilgi denizinden,
Cehalet suları durulsun diye,
                kurulsun diye.
*
Gözyaşı döktürdü, hicran yelleri,
Soldu kalbimin, taze gülleri,
Unutturdu bana, bütün dilleri,
Şu canım arınıp kor olsun diye,
                kör olsun diye.
*
Kalmadı gücüm, tükendi takatim,
Yokluğa ermekti, en yüce ölçüm,
Bu fani pazardan, oldu bu göçüm,
Ruhum sükûnete evrilsin diye,
                çevrilsin diye.