Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Gün akşamına erdi,gayrı yol yürünmez.
Gönül yoldaşdan ayrı menzil aşılmaz.
Eller Dûa’da,kandilim ince bir çerağ.
Diyâr-ı hayâl,yâr ile kûşe-i ferağ.
Bîçâre-vâr gönül ma-şûka’dan bî-haber.
Gün söndü,bu cân yâr ile illet-i seher.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var