Sonra durdu herkes vazgeçti kendisine bakmaktan.
Oysa soyu sopu belliydi gökyüzünün
Ona mavi demeden önce de vardı deniz
Çiçek sen dokunmasan da dökerdi yaprağını.
Önce unuttu herkes
_Sinir yumağı-sözcük dizgesi_ olduğunu birer ikişer.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta