Issız bir yalnızlığa sürüklerken vedalar
Acının uğultusu çöker onlarca asra
Çatlamış dudaklarda kan kaybıdır sedalar
Kader diye yazılıp okunur mısra mısra
Uzaklaşır adımlar, yetim kalır bakışlar
Yeminleri çığ gibi devirir kara kışlar
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



