Bir şafak muştusu bu, ufkun mavi tülünden.
Guruba sinen güneş, bak doğuyor külünden.
Gece döndü, gün açtı, demir aldık gideriz.
Dün geçti, yol yarına, yürüyen neferleriz.
Yükümüz barış bizim, gayrı almaz bu kervan.
Yola revan olmuşuz, bize aşıktır zaman.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta