Diriliş Şiiri - Hüseyin Cayıklı

dağ tas bayır gezdiğim sokakları dusunuyorum.
eski tershanenin arkasında ki cocukluk gunleri...
ilk sigara ilk ask.
ilk ağlayıs.
sevlara mahpus pencerelerin buğlanmıs camlarına yazdıgım
incecik çıt kırıldım kızın adı.
kocaman sevdaların ve gençlik çoşkusunun ilk söylevi
ilk yuruyusler hayata dair.
kazanıp sonunda yaptım derken kaybetmelerin şaşkınlığı.
yılların apansız izin vermeyen garipliği.
geceleri sehrin urkek ama cesur kuslarıyla ucmak
seslenmek turkulere.
sıgınmak sevdalara.
yarı zamanda satılmıs dostluk kuskuları.
yasak sevişmelerde suç ustu yakalanma nobetleri.
korkular giden her kadının arkasında ağlayarak şiir yazma tutkusu
dediğim gibi işte korkular saçma sapan yazar olma duygusu.
denizin kenarında kayıkcılarla beraber yapılan istavrit kokusu
iyotu kendinde saklı tuzlu körfez yarası.
anasonu kendine özgü rakının sarhoslugu
her askta baska dusuncelerle...
baska sevişmelerde değişik sokaklarda gezme havası.
sevdiğim ve seviştiğim butun kadınları kıskandıracak
son duraga ugrama korkusu
ansızın yerden gelen bir sarsıntıyla
saydam hayatların garip insanları ile bir şehre göç etmek.
körfezin kokusundan insanların sesinden uzaklasmak
başka bir yaşamda
gizli kalmıs sevdaların son vurgunu
son acı.
ilk acının tadında.
hersey bitti derken hayatı sıfırlamak gözlerinde
poligonda mermilerle beraber bir kosus hızında.
sonra kıskandı hayat
sevdiğim ve seviştiğim butun kadınlar.
adını ağzıma aldıgım ilk cumlemden beri
ilk cumlem sen oldugunda
yıkıldı sandıgım dunya
yeniden
börtü böcek şimdi...