Direnişi İçsel Şiiri - Dünya Yükünün Hamalı

Acını Seçmekte Özgürsün

(İçsel direnişin kıyısında)

Bir yanın suskun kalır her sabah,
Diğer yanın ağlar, sesi duyulmaz.
Kırılmış aynalarda ararsın kendini,
Ve bilirsin artık—acıdan kaçılmaz.

Ama...
Her yara seni sen eder biraz,
Her gözyaşı bir başka niyaz.
Seç şimdi, gönlünce bir ağıt:
Yanmak mı, yoksa içe gömmek mi yangını?

Kimi aşkın acısına razı olur,
Kimi yalnızlığın sessiz yokuşuna.
Kimi annesizliğin soğuk boşluğuna tutunur,
Kimi de affedemediği çocukluğuna.

Kimi kavuşur ama eksik kalır,
Kimi terk edilirken tamamlanır.
Kimi dua ederken yitirir inancını,
Kimi küfre sarılırken Tanrı’yı anımsar...

Sen...
Sen acını seçmekte özgürsün.
Bir gül dik dikenine,
Bir sevda koy yasına,
Bir insanlık yükle yalnızlığına.

Acı seni çürütebilir — eğer kaçarsan,
Ama seversen onu, dönüştürür seni.
Her yara, aşkla dokunursa şifaya döner,
Ve her gözyaşı, secdeye sığınırsa duaya...