Sen kendinden kaçmaya çalıştıkça ben sana yakalanıyordum. Senden habersizce içimde kurguladığım binlerce kopuş senaryosundan hangisinin gerçeğe döneceğini bekliyordum. Bunun nasıl bir sancı olduğunu asla anlamayacaktın. Çünkü sen kaçmayı isteyen, ben, kaçma bende kalmanı istiyorum diyendim. Hiçbir zaman tamam seninim cevabını duyamayacağım bekleyişti bu. Ne zaman, nerden geleceği belli olmayan ve sadece senin iki dudağının arasına sıkışıp kalmış olanı bekleyişti. Böylesi bir bekleyişin sancısını sana nasıl izah edebilirim ki? Bildiğim tek şey, gittiğin zaman yaşamıyor olacağım. Sen yaşayacaksın. Ben yaşamadan seni yazacağım. Yüreğimi en son yüreğine defnetmiştim. Başım sağ olsun…
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta